De parmawallaby leeft in de eucalyptusbossen van het groot australisch scheidingsgebergte in het zuiden van Nieuw-Zuid-Wales. In 1846 was deze soort niet algemeen en aan het einde van de negentiende eeuw werd aangenomen dat deze wallaby was uitgestorven. In 1965 werd de parmawallaby bij toeval ontdekt op de kawau island nabij de nieuw-zeelandse stad Auckland.
De parmawallaby heeft een lichaamslengte van zo’n 45 tot 55 cm de staart is ongeveer 45 cm lang. Mannetjes zijn over het algemeen wat groter als de vrouwtjes. De vacht is grijsbruin van kleur.
De parmawallaby is een planteneter. Vooral grassen en kruiden worden door de wallaby gegeten.